Auteur: Beate Plenter
Harm Plenter: gemeenteraadslid
Plenters sociale gevoel ging uit naar rechtvaardigheid, hij nam het op voor de machtelozen en onderdrukten. De jonge mensen die zij waren in de twintiger en dertiger jaren hadden geleerd van de Eerste Wereldoorlog, waarin volken elkaar bestreden en ze waren politiek internationaal georiënteerd. Hoeveel sympathie hij ook had voor de organisatie van 'het gebroken geweertje', 
hij begreep heel goed dat totaal pacifisme een utopie was. Hij las in zijn jeugd de boeken van Bertha von Suttner: 'Die Waffen Nieder' en Remarque's 'Im Westen Nichts Neues'. Hij wist wat oorlog betekende en kon veroorzaken. Van het communisme en Stalin moest hij niets hebben en dat terwijl er wel toonaangevende socialisten waren die aanvankelijk moeite hadden om het communisme af te wijzen. Hevige discussies met zijn broer Aaldrik die wel adept was van deze groepering.
(Meer achtergrondinfo over de vredesbeweging: vredesmuseum.nl)
Een diep besef voor de onrechtvaardigheid en het eigenbelang nooit op de eerste plaats zetten kenmerkte de vroegere socialisten. Werken aan gemeenschapszin en het bepleiten van sociale rechtvaardigheid was typerend voor hun handelen. Plenter had het vaak over het boek van W.H. Vliegen 'Die onze Kracht Ontwaken deed'. Dan vertelde hij dat Vliegen een doodgewone typograaf was maar leerde schrijven door zijn werk. Pieter Jelles Troelstra was ook een voorbeeld en wij kinderen moesten vooral Afkes Tiental lezen geschreven door zijn vrouw Nienke van Hichtum (Sjoukje Troelstra-Bokma de Boer). Bij de afwas zongen Harm Plenter en Rie de socialistische liederen over 'De Mei' en 'Morgenrood'. Altijd tweestemmig want ze waren muzikaal en door hun vele zingen werden hun stemmen meer en meer geschoold.
De zeer gerespecteerde burgemeester mr. Wytema van de gemeente Beilen (nu Midden-Drenthe) en geen partijgenoot, zei bij zijn afscheid: 'Ik heb veel van u geleerd, meneer Plenter'. Dat compliment zal gedaan zijn om de fijngevoelige en ethische opvattingen die dan niet belerend maar wel onderbouwd werden geopperd.
Direct na de bevrijding nam het Militair Gezag de leiding van het land op zich. Daarna werden er voorlopige gemeenteraden in het leven geroepen. Harm Plenter werd daarvoor gevraagd en na de verkiezingen in 1946 door de Partij van de Arbeid kandidaat gesteld en ook gekozen. Ik kan mij herinneren dat hij vaak weg was om de raadsvergaderingen en vergaderingen van de Stichting Beiler Woningbouw bij te wonen. In weer en wind fietste hij de 7 kilometer en eens in een sneeuwstorm kwam hij als een half bevroren, besneeuwd wezen terug van zo'n vergadering. Breiend wachtte mijn moeder hem op en vertelde later dit verhaal. De wegen waren donker en alleen de lantaarn van je fiets gaf licht. Enthousiast als hij was vertelde hij over plannen en geburtenissen. Namen komen in mijn herinnering: wethouder Oosting, gemeentesecretaris Thalen, burgemeester Wytema, raadslid Folkers, en vele anderen.
Begin 1950 zegt Plenter zijn raadslidmaatschap op. Hij heeft een maagzweer en lijdt veel pijn. Hij reist met zijn koffers langs de dorpen in de omgeving Zwiggelte, Amen/Ekehaar en het Oranjekanaal om het inkomen op peil te houden. Er komen meubelleveranties, want de welvaart stijgt licht. Pas in de zestiger jaren gaat de winkel goed. In 1966 stoppen ze ermee en pas dan erven ze een klein bedrag en kopen hun eigen huis aan de Stengelinstraat.